‘n camel op kameel

Sy rook ‘n camel op kameel

en sien hoe die tyd se drentelstap

haar hartjie steel.

Stuk vir stuk begin die mure kraak

en die vergete drome kom neem meteens hul wraak.

Twyfel verkrummel in die wind

en waai weg soos die stof

in die stofpad na kameel

word haar hartjie stadig weggesteel.

Die toekoms is ‘n son

‘n ster, ‘n bol lig wat lag

en word ‘n lewe vol drome van ‘n

helder sonne dag.

Die camel, stompie op die grond

uitgebrand en flou

word wakker saam die vlaktes

waterspatsels, oggenddou.

Die mure nou gekraak

deur son se strale hoog

diep hier in haar hartjie, smekend

maak sy ‘n plekkie…

vir kameel.

Advertisements